Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı, çocuklara yakınlıkları bulunan çocuk gelişimi öğretmeni, okul öncesi öğretmeni ve annelerin dijital çocuk oyunlarına bakış açılarını incelemektir. Nitel araştırma deseni kullanılan bu araştırmada 11 çocuk gelişimi öğretmeni, 13 okul öncesi öğretmeni ve 18 anneye dijital çocuk oyunları ile ilgili yapılandırılmış görüşme yapılmıştır. Sorulara verilen yanıtlar içerik açısından değerlendirilerek, ‘dijital oyun algıları’, ‘çocukların dijital oyun içerik ve tercihleri’, ‘çocukların dijital oyun oynama süreleri’, ‘dijital oyuna ilişkin eleştiriler’ ve ‘canlı oynanan oyunlar ile dijital oyunlar arasındaki fark’ olmak üzere 5 başlık altında toplanmış; her başlık için vurgulanan özellikler belirtilmiştir. Elde edilen verilen SPSS 20 paket programına kaydedilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre “Dijital oyunların elektronik cihazlar aracılığı ile oynandığı, bu oyunların içeriğinin çoğunlukla şiddet içerikli unsurlardan oluştuğu, çocukların ortalama 1-3 saat dijital oyunlarla zaman geçirdiği, dijital oyunlarla canlı oynanan oyunlar arasındaki en büyük farkın sosyalleşme açısından olduğu, dijital oyunlara yönelik olan olumlu olumsuz görüşlerden en çok olumsuz olarak psikolojik sorunların görüldüğü bulunmuştur.
Keywords
Abstract
The aim of this research is to examine the view of child development teachers, preschool teachers, and mothers, who have close relationships with children, about digital children's games. In this study, in which a qualitative research pattern is used, a structured interview about digital children's game was carried out with 11 child development and 13 preschool teachers, and 18 mothers. The responses to questions were evaluated in terms of content under these 5 titles: ' digital game perceptions ', 'digital game content and preferences of children', 'children's digital game periods', 'criticisms about digital games' and 'the difference between live and digital games' and the highlighted features for each title was specified. Obtained results were recorded on SPSS 20 package program. According to the results of research, it was determined that the digital games are played via electronic devices, the content of these games are mostly composed of violent elements, the children spent time with an average of 1-3 hours for playing digital games, the greatest difference between digital games and live games is in terms of socialization, and the most negative problems among positive and negative feedbacks for digital games are psychological problems.
Keywords
- Aktaş, Y. (2000). Okulöncesi dönemi çocuklarında sayı kavramının kazanılması. Çoluk Çocuk Dergisi, Mayıs, 14–16.
- Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi: Teknikler ve örnek çalışmalar. Ankara: Siyasal Kitabevi
- Binark, M. ve Sütcü Bayraktutan G. (2008). Türkiye’de Digital Oyun Sektörü ve Oyun Geliştiricileri Çalıştayı ve Paneli, Genel Değerlendirme, İstanbul.
- Büyüköztürk, Ş. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri, (18. Basım). Ankara: Pegem Akademi
- Fazlıoğlu, Y., Ilgaz, G. ve Papatğa, E. (2013). Oyun becerileri değerlendirme ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışmaları, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 239-250
- Gentile, D. A. (2003), Media Violence and Children: A Complete Guide for Parents and Professionals, United States of Amerika:Praeger Publishers.
- Gimpel, D. M. (2013). Violence in Video Games, USA: Abdo Publishing Company.
- Gürcan, A., Özcan, S. & Uslu, R. (2008). Dijital oyunlar ve çocuk üzerindeki etkileri. Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. Ankara.
- İnal, Y. ve Kiraz E. (2008), Bilgisayar Oyunları İdeoloji İçerir Mi? Eğitsel Ve Ticari Oyunlara Bakış. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi; 6 (3), 523-544
- Karaaslan, A., İ. (2015). Dijital Oyunlar ve Dijital Şiddet Farkındalığı: Ebeveyn ve Çocuklar Üzerinde Yapılan Karşılaştırmalı Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi: 8: 806-818.
- Kaytez, N. ve Durualp E. (2014). Türkiye’de okul öncesinde oyun ile ilgili yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi; 2:110-22.
- Landreth, G., Homeyer, L. ve Morrison, M. (2006). Play as the language of children’s, feelings. Contexts perspectives and meanings. (Ed:D. Fromberg & D. Bergen) New York, NY: Routledin Publishing.
- Neilsen, Netratings. http://www.nielsen-online.com/pr/pr_031021_us.pdf ( 10.12.2017 tarihinde ulaşıldı).
- Özhan, S. (2011). Dijital Oyunlarda Değrlendirme ve Sınıflandırma Sistemleri ve Türkiye Açısından Öneriler. Aile ve Toplum Dergisi; 7: 21-33.
- Patton, M. Q. (2002) Qualitative Research and Evaluation Methods, Third Edition, Beverly Hills, Sage Public.
- Saracho, O, N. (2002). Developmental play theories and children’s pretend play. Contemporary perspectives in early childhood curriculum. Greenwich: Information Age Publishing
- Saracho, N. (2003). Young children play and cognitive style. O. N. Saracho ve B. Spodek (Ed.), Contemporary Perspectives on play in early childhood Education. USA: Age Publishing
- Spodek, B. ve Saracho, O. N. (2003). Early childhood educational play. Contemporary perspectives on play education. ( ED. N. Saracho & B. Spodek ) USA: Age Publishing
- Schaefer, C. & Drewes, A. (2013). Oyun terapisinin temelleri: oyunun ve oyun terapisinin terapötik güçleri. Ankara: Nobel
- The Henry Kaiser Family Foundation, (2002). Children and video games. www.kff.org
- Tuğrul, B. (2010). Oyun temelli öğrenme. okul öncesinde özel öğretim yöntemleri. (Editör Rengin Zembat). Ankara: Anı.
- Türkiye Dijital Oyunlar Federasyonu, (2012). Dijital Çocuk Oyunları. Oyun Sektöründe 1983-2012 Durum Raporu.
- Tüzün, H. (2006). Eğitsel bilgisayar oyunları ve bir örnek. Hacettepe Üniversitesi E. F.Dergisi, 30, 220-229.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
- Türk Dil Kurumu. 03.12.2017 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/ sayfasından erişilmiştir.
