Psikolojik iyi oluş düzeyi genel olarak bireyin yaşamında karşılaştığı varoluşsal mücadelelerini yönetmesi olarak tanımlanmaktadır. Psikolojik iyi oluşun kendini-kabul, diğerleri ile olumlu ilişkiler, özerklik, çevresel kontrol, yaşam amacı ve kişisel gelişim olmak üzere altı boyutu bulunmaktadır. Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin öz-yeterlik ve etkileşim kaygısı düzeylerinin psikolojik iyi oluşlarını yordama gücünü ortaya koymaktır. Araştırmaya 2015-2016 Eğitim-Öğretim yılında Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesinin farklı bölümlerine devam eden 127 (%59) kadın, 88 (%41) erkek olmak üzere toplam 215 öğrenci katılmıştır. Araştırmanın verileri Psikolojik İyi oluş Ölçeği, Öz-Yeterlik Ölçeği ve Etkileşim Kaygısı Ölçeği ile elde edilmiştir. Araştırmada, üniversite öğrencilerinin öz-yeterlik ve etkileşim kaygısı düzeylerinin psikolojik iyi oluşlarını yordama gücünü ortaya koymak için standart çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre öz-yeterlik ve etkileşim kaygısı psikolojik iyi oluşun %15’ini açıklamaktadır. Regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin t testi sonuçları incelendiğinde öz-yeterliğin psikolojik iyi oluşu pozitif yönde anlamlı şekilde yordadığı ve etkileşim kaygısının ise psikolojik iyi oluşu negatif yönde anlamlı düzeyde yordadığı bulunmuştur.
Psychological well-being level can, in general, be described as individuals’ management of existential contestation. Self-acceptance, positive relations with others, autonomy, environmental mastery, purpose in life, and personal growth are the six dimensions that constitute psychological well-being. Primary purpose of this research is to unveil predictive power of university students’ self-efficacy and interaction anxiousness levels on psychological well-being. A total of 215 students, from which 127 (59%) students are female and 88 (41%) students are male, have participated to the study. Sample was drawn from all students who enrolled different programs under Faculty of Education in Mehmet Akif Ersoy University during 2015-2016 academic year. The data were gathered by means of the psychological well-being scale, self-efficacy scale, and interaction anxiousness scale. In this research, to manifest the predictive power of self-efficacy and interaction anxiousness levels on psychological well-being, standard multiple-regression analysis was employed. Based on the obtained results, self-efficacy and interaction anxiousness account for 15% of variation in psychological well-being. Both regression coefficients for self-efficacy and interaction anxiousness are statistically significant while they are in different directions such that the former coefficient is positive and the latter is negative.