Author :
Abstract
Kaynaştırma eğitimi, özel eğitime ihtiyacı olan öğrencilerin en az kısıtlayıcı ortamda eğitimi almaları, genel eğitim sınıfında aynı yaştaki akranlarıyla öğrenme deneyimlerini maksimum düzeyde yaşamaları ve hizmet almalarına yönelik eğitim programının geliştirilmesidir. Bu çalışmanın amacı, sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşleri doğrultusunda kaynaştırma uygulamalarının etkisi ve verimliliğiyle ilgili uygulamaya yönelik fikirler elde etmektir. Çalışma grubu, Kastamonu ve Gaziantep il ve ilçe merkezinde görev yapan 20 Sosyal bilgiler öğretmenidir. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışma modeli ile gerçekleştirilmiştir. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanarak elde edilen veriler içerik analiziyle çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenler, kaynaştırma uygulamalarını özel gereksinimli bireylerin normal akranlarıyla aynı ortamda eğitim görmesi, bireysel öğretim planları doğrultusunda yapılan uygulamalar, öğrencilerin günlük yaşamda bağımsız olarak yaşayabilmesini kolaylaştırma olarak belirtmektedirler. Öğretmenler; kaynaştırma öğrencilerinin sınıf ortamında yaşadıkları zorlukları; “akran zorbalığı, öğrenme güçlüğü, sınıf kültürüne uyum sağlayamama, etkili iletişim kuramama, derse aktif bir şekilde katılamama, içe kapanık olma ya da aşırı hareketlilik, başarısızlık hissi” gibi başlıklarda ifade etmektedirler. Kaynaştırma öğrencilerinin normal gelişim gösteren öğrencilerle olan ilişkilerini geliştirmeye yönelik olarak öğretmenler, “akran öğretimi, grup çalışması, eğitsel oyunlar, birlikte boyama yapma” gibi uygun etkinliklerle “beraber şarkı söyleme ve drama” gibi birden çok aktivite yaptıklarını belirtmişlerdir. Araştırmanın bulgularından yola çıkılarak, kaynaştırma öğrencilerinin başarıya ulaşması için aile katılımı sağlanabilir. Akran zorbalığını ortadan kaldırmak için kaynaştırma öğrencileri ile normal gelişim gösteren öğrenciler arasında işbirliğini geliştirici etkinlikler düzenlenebilir.
Keywords
Abstract
Inclusive education is the development of an education program for students with special education needs to receive education in the least restrictive environment, to have the maximum level of learning experiences with their peers of the same age in the general education classroom, and to receive service. The aim of this study is to obtain practical ideas about the effect and efficiency of mainstreaming practices in line with the opinions of social studies teachers. The working group is 20 social studies teachers working in Kastamonu and Gaziantep provincial and district centers. The study was carried out with the case study model, one of the qualitative research methods. Data were collected using a semi-structured interview form. The data obtained in the study were analyzed by content analysis. As a result of the research, teachers stated that mainstreaming practices are facilitated by individuals with special needs being educated in the same environment with their normal peers, practices made in line with individual teaching plans, and students' ability to live independently in daily life. Teachers; They state that mainstreaming students experience difficulties in the classroom environment, such as peer bullying, learning difficulties, inability to adapt to classroom culture, inability to communicate effectively, inability to actively participate in the lesson, being introverted or excessive mobility, feeling of failure. In order to improve the relationships of inclusive students with normally developing students, teachers stated that they did multiple activities such as peer teaching, group work, educational games, appropriate activities for painting together, singing together and drama. Based on the findings of the research, family participation can be ensured for inclusive students to achieve success. In order to eliminate peer bullying, activities to improve cooperation can be organized between mainstreaming students and students with normal development.
Keywords
- Anılan, H. ve Kayacan, G. (2015). Sınıf öğretmenlerinin gözüyle kaynaştırma eğitimi gerçeği. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XIV. Uluslararası Katılımlı Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu (21-23 Mayıs 2015) Özel Sayısı, 74-90.
- Aral, N. ve Gürsoy, F. (2007). Özel eğitim gerektiren çocuklar ve özel eğitime giriş. İs- tanbul: Morpa Kültür Yayınları.
- Atıcı, R. (2014). Kaynaştırma öğrencilerinin okul hayatında yaşadığı zorluklar. Turkısh Studies International Periodical for the Languages Literature and History of Turkısh or Turkıc, 9(5), 279- 291.
- Batu, S., İftar, G. ve Uzuner, Y . (2004). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüş ve önerileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (02), 33-50.
- Bayar, A., Özaşkin, A. G. ve Bardak, Ş. (2015). Kaynaştırma eğitimi ile ilgili duygular, tutumlar ve kaygılar ölçeğinin Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Electronic Turkish Studies, 10(3), 175-186.
- Bender, W. N. (2002). Differentiating instruction for students with learning disabilities: Best practices for general and special educators. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
- Berkant, H. ve Atılgan, G. (2017). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine yönelik yaşadıkları sorunlar ve çözüm önerileri. Journal of Educational Reflections, 1(1), 13-25.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak,E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2011). Bi- limsel araştırma yöntemleri. (10.baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Cotton, K. (2003). Principals and Student Achievement, Association for Supervision and Cur- riculum Development. Alexandria, VA, USA.
- Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. (Genişletilmiş 3. Baskı), Trabzon: Celepler Matbaacılık.
- Demirezen, S. ve Akhan, N. E. (2016). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma uy- gulamalarına ilişkin görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 16, (USBES Özel Sayı II), 1206-1223.
- Esmer, B., Yılmaz, E. , Güneş, A. , Tarım, K. ve Deli can, B. (2017). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma öğrencilerinin eğitimine ilişkin deneyimleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25 (4) , 1601-1618.
- Fiscus, E.D. ve Mandel, C.J. (2002). Bireyselleştirilmiş eğitim programlarının geliştiril- mesi. Çev. Akçemete, G., Şenel H.G., Tekin, E. (2. Baskı), İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
- Gök, R. (2013). Kaynaştırma eğitimi öğrencisi bulunan ilkokul sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetiminde karşılaştıkları zorluklar ve bu zorluklarla başa çıkma yöntemleri. Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Antalya.
- Güleç-Aslan, Y. (2016). Kaynaştırma ortamlarında ailelere yönelik eğitsel ve psikolojik hizmetler. Sakarya University Journal of Education (SUJE), 6, 79-89. doi.org/10.19126/suje.220183.
- Güven, Y. ve Aydın, A. (2007). Özel gereksinimli öğrenciler için akran öğretimine iliş- kin ilköğretim öğretmenlerinin görüşleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 415-432.
- Kabasakal, Z., Gi rli , A., Okun, B., Çeli k, N. ve Vardarlı, G. (2008). Kaynaştırma öğrenci- leri, akran ilişkileri ve akran istismarı. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (23), 169-176.
- Kagan, S. (1994). Cooperative learning. San Clemente. CA: Kagan.
- Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Araştırma Dergisi, 1 (1), 62-80.
- Kaner, S. (2000). Özel eğitime giriş dersinin, öğretmen adaylarının zihinsel engellilere yönelik tutumlarına etkisi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, 1(1), 32-43.
- Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, (5)2, 1-13.
- Kesiktaş, A. D. (2006). Ders çalışma becerileri ve özel gereksinimli öğrenciler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 7, 1, 37-48.
- Kilanowski-Press, L., Foote, C.J., ve Rinaldo, V. (2010). Inclusion classrooms and teac- hers: a survey of current practices. International Journal of Special Education, 25(3), 43-56.
- Milli Eğitim Bakanlığı (2000). Özel eğitim hakkında kanun hükmünde kararname ve özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
- Metin, N. (2018). Okul öncesi kaynaştırma sınıfında öğretmen. Erken Çocukluk Çalışma- ları Dergisi 5.Uluslararası Okul Öncesi Eğitim Kongresi Özel Sayısı, 2(2), 428-439.
- Mngo, Z.Y. ve Mngo, A.Y. (2018). Teachers’ perceptions of inclusion in a pilot inclusive education program. Implications for instructional leadership. Education Research International. 1-13.
- Murwaski, W.W. ve Swanson, H. L. (2001). A meta-analysis of co-teaching research: Where are the data? Remedial and Special Education, 22(5), 258-267.
- Putnam, J. W. (1998). The process of cooperative learning. In J. W. Putnam (Ed.), Cooperative learning and strategies for inclusion: Celebrating diversity in the classroom. Baltimore: Paul H. Brookes. 17-47.
- Pürsün T. ve Efilti, E. (2017). Kaynaştırma sınıflarında çoklu zeka ve farklılaştırılmış öğretim uygulamalarının kullanımına ilişkin öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Journal of Research in Education and Teaching, 6(1), 227-242.
- Rivera D. P. ve Smith D. D. (1997). Teaching Students with Learning and Behavior Disabili- ties. Allyn and Bacon, Boston, MA, USA, 3rd edition.
- Sadi oğlu, Ö., Batu, E. ve Bi lgi n, A. (2012). Sınıf öğretmenlerinin özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırılmasına ilişkin görüşleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 399-432.
- Scales, P. C. ve Roehlkepartain, E. C. (2004). Service to others: A "gateway asset" for school success and healthy development. In Growing to greatness 2004: The state of service-learning Project, 26–32. St. Paul, MN: National Youth Leadership Council.
- Senemoğlu, N.(2004). Gelişim öğrenme ve öğretim: kuramdan uygulamaya. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Sucuoğlu, B. ve Özokçu, O. (2005). Kaynaştırma öğrencilerinin sosyal becerilerinin de- ğerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 6(1), 41-57.
- Sucuoğlu, B. (2006). Etkili kaynaştırma uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınları.
- Sülün, K. ve Girli, A. (2016). İlköğretim genel eğitim sınıfı ile özel eğitim sınıfında öğ- renim gören kaynaştırma öğrencilerinin sosyal becerilerinin incelenmesi. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (13) , 1-24.
- Tavşancıl, E. ve Aslan E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayınları.
- Tekin Ersan, D. ve Ata, S. (2017). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Bireyselleştirilmiş Eği- tim Programı Hazırlanmasına İlişkin Görüşleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 162-177.
- Ticha, R., Abery, B. ve Kincade, L. (2018). Educational practices and strategies that promote inclusion: Examples from the U.S. Socialni pedagogika/Social Education, 6(2), 43–62.
- Vaugh, S. ve Wanzek, J. (2014). Intensive interventions in reading for students with reading disabilities: Meaningful impacts. Learning Disabilities Research & Practice, 29(2), 46–53.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık. EXTENDED SUMMARY Purpose Inclusion practices for individuals with special needs have gained importance
- uals to interact with their peers (Demirezen and Akhan, 2016) by providing special
- Özaşkın and Bardak, 2015) is to benefit from the aims of education at the highest level
- (Demirezen and Akhan, 2016). When the literature on inclusive education is examined, it has been observed that
- (Kaner, 2000; Cotton, 2003; Kargın, 2004; Sucuoğlu and Özokçu, 2005; Senemoğlu, 2005;
- Kesiktaş, 2006; Kabasakal et al., 2008; Yılmaz and Babaoğlan, 2010; Atıcı, 2014; Bayar et
- al., 2015; Demirezen and Akhan, 2016; Aslan, 2016; Pürsün and Efilti, 2017; Esmer et al.,
- 2017; Mngo and Mngo, 2018; Metin, 2018; Ticha, et al., 2018; Demir and Usta 2019).
- inclusion practices (Demirezen and Akhan, 2016). However, it has been observed that
- clear and there is more than one evidence or information (Yıldırım and Şimşek, 2005).
- 2011). In the research, the case study design was preferred in order to conduct an in-
- (2007), stated in their study that individuals with special needs are independent and
- hyperactive, and feeling of failure". Kabasakal, Girli, Okun, Çelik, and Vardarlı (2008),
- Bilgin (2012), determined that teachers frequently experience problems related to
- group work, educational games, painting together. Kargın (2004), states that the class-
- educational and social activities. Sucuoğlu (2006), determined that accepting students
- and using special tools and equipment. Kargın (2004), states that the contribution of
- student's non-compliance with the program prepared. Batu, İftar, and Uzuner (2004),
