Author :
Abstract
Yeryüzündeki tüm toplum ve uluslar; tarihsel bir bağlam, boyut ve gerçeklik içeren deneyim ve kazanımlardan oluşan ve medeniyet sahnesinde adeta bir var oluş güvencesi anlamına gelen sosyal ve kültürel mirasın eksiksiz, kusursuz ve bir bütün olarak gelecek nesillere aktarımını hedeflemektedir. Toplumsal yapıya ait inanç, düşünce, ahlak kimlik ve değer gibi yaşamsal dokularla şekillenen söz konusu miras, bu yönüyle korunması ve sürdürülmesi elzem ‘biricik ve en temel gaye’ olarak görülmektedir. Bu aktarımı başarıyla ve güvenli bir şekilde gerçekleştirecek olan ise, toplumsal ve ulusal düzeyde kabul görmüş bir eğitim sistemine dahil olan ve verimli bir öğrenme süreci geçiren nitelikli ve kaliteli jenerasyondan başkası değildir. Ulus ve devletlerin gereksinim duyduğu nitelikli insan gücü, bir ülkede uygulanan eğitim programlarının etkin, kapsamlı, verimli ve yeterli olmasıyla doğrudan ve yakından alakalı olduğundan bu durum, evren konumlandırmasında insanı özel bir statüye koyan eğitim sistem ve yaklaşımlarında her zaman temel bir hareket noktası olmuştur.
Keywords
Abstract
The ultimate aim of education is generally defined as raising qualified young generations who voluntarily dedicate themselves to transferring the social and cultural heritage shaped by the perfect blending of belief, thought, morality, value and identity to future generations. Those who will carry out this transfer successfully and safely are only well-educated and qualified generations who are part of a socially and nationally accepted education system and have an efficient and productive learning process. In this context, many nations and states have sought to raise more successful individuals in society by planning an educational process that makes learning meaningful, productive and efficient. Because the world's states have now realized that the most important task in developing a human model capable of facing global problems falls on education.
