Author :
Abstract
Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin işlevsiz tutumlarının sosyodemografik faktörlere göre değişip değişmediği araştırılmıştır. İlişkisel bir anket tasarımı kullanılarak, 2020-2021 eğitim-öğretim yılında 652 öğrenciden (434 kadın, 218 erkek) veriler kişisel veri formu ve Fonksiyonel Olmayan Tutum Ölçeği (Türkçe uyarlaması) aracılığıyla toplanmıştır. Normallik sağlanamadığı için Kruskal-Wallis testleri uygulanmıştır. Eğitim düzeyi, algılanan akademik başarı, yaş, fiziksel görünümden memnuniyet ve ebeveynlerin eğitim düzeyine göre çeşitli alt ölçeklerde anlamlı grup farklılıkları ortaya çıkmıştır. Özellikle “mükemmeliyetçi tutum” ve “onay ihtiyacı” akademik başarı, yaş ve beden imajı memnuniyeti ile ilişkilidir. Aile geliri veya çocukluk ikamet yeri açısından anlamlı bir fark bulunamamıştır. Sonuçlar, üniversite popülasyonlarında uyumsuz bilişleri azaltmak için psikoeğitsel ve önleyici müdahalelerde temel sosyodemografik ve öz algısal faktörlerin ele alınmasının değerini vurgulamaktadır.
Keywords
Abstract
This study investigated whether university students’ dysfunctional attitudes vary across sociodemographic factors. Using a relational survey design, data from 652 students (434 women, 218 men) in the 2020–2021 academic year were gathered via a personal data form and the Dysfunctional Attitude Scale (Turkish adaptation). Because normality was not met, Kruskal–Wallis tests were run. Significant group differences emerged on several subscales by education level, perceived academic achievement, age, satisfaction with physical appearance, and parents’ education. In particular, “perfectionist attitude” and “need for approval” related to academic success, age, and body-image satisfaction. No significant differences were found for family income or childhood residence. Results underscore the value of addressing key sociodemographic and self-perceptual factors in psychoeducational and preventive interventions to reduce maladaptive cognitions in university populations.
