Author :
Abstract
Eğitim ortamında kazandıran temel beceriler her alana aktarılabilen, kişinin farklı alanlardaki becerileri de kazanmasında ve başarısında önemli olan becerilerdir. Temel beceriler arasında bulunan yaratıcı düşünme becerisi de doğuştan gelen bir beceri olmasının yanında etkili bir eğitim ile düzeyi yükseltilebilen bir beceridir. Bu bakımdan aileye ve öğretmenlere düşen görev daha küçük yaşlardan itibaren çocukların yaratıcılık düzeylerini ortaya çıkarmak, yaratıcı düşünmeyi destekleyici etkinliklerle onların yeteneklerini geliştirmektir. Çünkü yaratıcılık sosyal hayat ve iş hayatında da aktif şekilde etkilidir. Özellikle temel eğitimin verildiği ilkokul yıllarında yaratıcı düşünme becerisinin kazandırılması da bireylerin yaşamını önemli derecede etkileyecektir. Bu araştırmanın amacı ilkokul eğitiminin yaratıcı düşünme becerileri üzerindeki etkisini ortaya çıkarmaktır. Bu amaçla ilkokul 1, 2, 3 ve 4. Sınıflarda okuyan öğrencilerin yaratıcılık düzeyleri karşılaştırmıştır. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmada Bartın ili genelinde bulunan 2 okulun 1, 2, 3 ve 4. sınıflarında okuyan 157 öğrenci ile çalışılmıştır. Öğrencilerin yaratıcı düşünme becerileri Torrance Yaratıcı Düşünme Ölçeği Sözel Formu ile ölçülmüştür. Elde edilen veriler nonparametrik istatistiki teknikler aracılığıyla analiz edilerek tablolaştırılmıştır.
Keywords
Abstract
Acquire basic skills in the educational environment can be transferred to all areas and they are important skills for people gain the skills and success in different areas. Creative thinking skills are innate skills and its level can be upgraded with effective training. In this regard, parents and teachers’ task is to reveal the level of creativity of children and to develop their creative thinking skills by supporting activities since smaller age. Because creativity is effective in the social life and work life. Especially gaining creative thinking skills in the primary school that given the basic training, it will significantly affect the lives of i
Keywords
- Akdoğan, E. (1992). İlkokul İkinci Sınıfa Devam Eden Çocukların Yaratıcılık Düzeyleri İle Ailelerin Sosyo-Ekonomik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Bilim Uzmanlığı Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Aktamış, H. ve Can, B.T. (2007). Fen Öğretmen Adaylarının Yaratıcılık İnançları, E-Journal of New World Sciences Academy, 2 (4), 484-499.
- Aral, N. (1990). Alt ve Üst Sosyo-Ekonomik Düzeydeki Dokuz Yaş Grubu Kız ve Erkek Çocukların Yaratıcılıklarını Etkileyen Bazı Faktörler Üzerinde Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
- Arslan, E., Aktan, E. ve Kamaraj, I. (1997). Anaokulu Eğitiminin Yaratıcılık ve Yaratıcı Problem Çözme Becerisi Üzerindeki Etkisi. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 9, 37-48.
- Atkıncı, H. (2001). İlköğretim Birinci Kademe Eğitim Programlarının Yaratıcı Düşünmenin Gelişmesine Etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Bal, B. (2014). Türkçe Dersi Öğretim Programında Yaratıcı Düşünme. Turkish Studies, 9(9), 247-257.
- Çepni, S. (2005). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: Erol Ofset.
- Davaslıgil, Ü. (1994). Anksiyete Düzeyi ve Aile Tutumlarının Yaratıcı Düşünmeye Olan Etkileri, Prof. Dr. Nazım Terzioğlu Basım Atölyesi, İstanbul.
- Erdoğan, T. (2014). İlkokul 1-4. Sınıflar Türkçe Dersi Öğrenci Çalışma Kitaplarındaki Etkinliklerin Yaratıcı Düşünme Becerisi Açısından İncelenmesi ve Sınıf Öğretmenlerinin Bu Etkinliklere İlişkin Görüşleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 25-58.
- Freeland, S. H. ve Moran, J. (1987). Gender Effects in Preschool Childrens’ Creativity. U.S.: Oklahoma.
- Gönen, M., Yıldız Çiçekler, C., Akyüz, E., Çelik Arslan, A. ve Baydemir, G. (2011). 5 Yaşındaki Çocukların Yaratıcılık Düzeylerinin İncelenmesi, E-Journal of New World Science Academy, 6(1), 1185-1195.
- Hui, A. and Lau, S. (2006). Drama Education: A Touch of the Creative Mind and Communicative Expressive Ability of Elementary School Children in Hong Kong. Thinking Skills and Creativity, 1(1), 34-40.
- Hui, A. ve Lau, S (2004). Drama Education: A Touch of The Creative Mind and Communicative Expressive Ability of Elementary School Children in Hong Kong. Thinking Skills and Creativity, 1 (1), April, 2006, 34-40.
- Işık, A. D. (2010). Bilişim Teknolojileri Dersi İçin Oluşturmacı Yaklaşım Doğrultusunda Hazırlanan Öğrenme Paketinin Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- Işık, A.D. (2013). Sınıf Öğretmenlerinin Yaratıcı Bireyler Yetiştirmede Görev ve Sorumlulukları. International Journal of Social Science. 6(6), 585-601. Doi number: http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1611.
- Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Koray, Ö. (2004). Fen Eğitiminde Yaratıcı Düşünmeye Dayalı Öğrenmenin Öğretmen Adaylarının Yaratıcılık Düzeylerine Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 10 (40), 580-599.
- Mehrotra, J. ve Sawyers, J. (1989). Sociocultural İnfluences on Creativity of Preschoolers in India. USA: Virginia.
- Ogurlu, Ü. (2014). Çocuklarda Zeka ve Yaratıcılık İlişkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11 (27), 337-348.
- Ömeroğlu, E. (1986). Anaokuluna Giden Beş-Altı Yaşındaki Kız ve Erkek Çocuklarının Zeka ve Yaratıcılık Seviyeleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Bilim Uzmanlığı Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
- Öncü, T., (2003), Torrance Yaratıcı Düşünme Testleri Şekil Testi Aracılığıyla 12-14 Yaşları Arasındaki Çocukların Yaratıcılık Düzeylerinin Yaş ve Cinsiyete Göre Karşılaştırılması. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, 1 (43), 221-237.
- Öztunç, M. (1999). Yaratıcı Düşünce Üzerinde Ailenin Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Razon, N. (1990). Yaratıcılığı Geliştirici Oyunla Eğitim. Çağdaş Eğitim, 213-221.
- Rıza, E. T. (2004). Yaratıcılığı Geliştirme Teknikleri. (3. bs.). İzmir: Birleşik Matbaa.
- Sungur, N. (1988). Yaratıcı Sorun Çözme Programının Etkililiği: EYT Öğrencilerine İlişkin Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
- Şahin, F. (2014). Yaratıcılık – Zekâ İlişkisi: Yeni Deliller. İlköğretim Online, 13 (4), 1516- 1530.
- Tezci, E. (2002). Oluşturmacı Öğretim Tasarım Uygulamasının İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Yaratıcılıklarına ve Başarılarına Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yenilmez, K. ve Yolcu, B (2007). Öğretmen Davranışlarının Yaratıcı Düşünme Becerilerinin Gelişimine Katkısı. Sosyal Bilimler Dergisi, 18, 95-105.
- Yıldız, V., Özkal, N. ve Çetingöz, D. (2003). Okulöncesi Eğitimi Alan ve Almayan 7-8 Yaş Grubu Çocuklarda Yaratıcı Potansiyelinin Değerlendirmesi, Ejer, 13, 129-137.
- Yılmaz, S. (1997). Erken Çocukluk Gelişiminde Anne Çocuk Eğitim Programının Çocuklarda Yaratıcılığa Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Yontar Toğrol, A. (1999). Yaratıcı Düşünme Testi- Çizim Ürünü’nün Türk Örneklemlerinde Kullanımı. Eğitim ve Bilim, 23 (112), 45-51.
- Yontar, A. (1993). İnsanda Yaratıcılığın Gelişimi. Yaratıcılık ve Eğitim içinde sayfa 15-29 (Ed. Ataman, A.). Türk Eğitim Derneği XVII. Eğitim Toplantısı, 25-26 Kasım 1993.
