OKUL ÖNCESİ DÖNEMDEKİ ÇOCUKLARIN KARŞILAŞTIKLARI SOSYAL PROBLEM DURUMLARININ VE AİLELERİN ÜRETTİĞİ ÇÖZÜM YOLLARININ İNCELENMESİ
Author :
Abstract
Araştırma kapsamında 48-72 aylık çocukların karşılaştıkları sosyal problem durumları ve bu problem durumları karşısında ailelerin ürettiği çözüm yollarının incelenmesi hedeflenmiştir. Olgu bilim araştırması olarak tasarlanan çalışmanın katılımcıları, 2014-2015 eğitim-öğretim yılında İstanbul Anadolu yakasında bulunan, okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 48-72 aylık çocuğa sahip ve gönüllü olarak araştırmaya katılan 168 anne-babadan oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak “Kişisel Bilgi Formu” ve “Sosyal Problem Çözme Becerileri Aile Görüşme Formu” kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre çocukların okulda, evde ve ev dışında yaşadıkları 546 sosyal problem durumu saptanmış ve bu problem durumları 10 kategori altında toplanmıştır. Anne-babalar, çocuklarının en çok “Israr etmek”, en az ise “Sorumluluk almamak” sosyal problem durumları ile karşılaştıklarını ifade etmişlerdir. Çocukların yaşadığı sosyal problem durumlarına yönelik anne-babalar 157 çözüm yolu üretmiş ve bu çözümler 13 tema altında toplanmıştır. Buna göre anne-babalar en çok “Konuşarak ikna etmek” temasını temasını tercih ettikleri belirtmişlerdir.
Keywords
Abstract
The scope of the research is to examine the social problem situations 48-72 month old children encountered and the solutions their parents produced against these situations. The study was conducted in phenomenological design and the participants were consisted of 168 voluntary parents of 48-72 month old children attending preschool education institutions located on the Anatolian side of Istanbul. “Demographic Data Form” and “Social Problem Solving Skills-Parent Interview Form” were used as data collection tools. According to the research results 546 social problems children encountered at home, at school and outside home were detected and these problems were gathered under 10 categories. Parents stated that their children mostly encountered with the problems of “Insisting” and “Taking no responsibility”. Parents produced 157 solutions against the social problems their children encountered and these solutions were collected under 13 themes. According to this, parents reported that they preferred “Talking to convince” mostly.
Keywords
- Aydın, S. (2015). Olgu bilim araştırması. Metin, M. (Ed.). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri (287-311). Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
- Belsky, J., Friedman, S. ve Hsieh, K. (2001). Testing a core emotion-regulation prediction: does early attentional control moderate the effect of infant negative emotionality on later development? Child Development, 72, 123- 133.
- Börkan, B., Erkman, F. ve Keskiner, P. (2014). Effects of parental power/prestige and acceptance on the psychological adjustment of Turkish youth. Cross-Cultural Research, 48(3), 316-325.
- Bredekamp, S. (2015). Erken Çocukluk Eğitiminde Etkili Uygulamalar. 2. Baskı. (H. Z. İnan ve T. İnan, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
- Caprara, G. V., Barbaranelli, C., Pastorelli, C., Bandura, A. ve Zimbardo, P. G. (2000). Prosocial foundations of children’s academic achievement. Psychological Science, 11(4), 302-306.
- Carpenter, E., Shepherd, E. J. ve Nangle, D. W. (2008). Validation of the SSRS-T, preschool level as a measure of positive social behavior and conduct problems. Education and Treatment of Children, 31(2), 183-202.
- Catron, T. F. ve Masters, J. C. (1993). Mothers' and children's conceptualizations of corporal punishment. Child Development, 64, 1815-1828.
- Davin, A. S. (2007). Character education in poverty area Elemantary School: The perspective of parents and teachers.(Doctoral dissertation) Available ProQuest Dissertations Theses database. ( UMI No: 3401365.)
- Duncan, G. J. ve Brooks-Gunn, J. (2000). Family poverty, welfare reform, and child development. Child Development, 71(1), 188-196.
- Erkman, F. ve Rohner, R. P. (2006). Youths’ perceptions of corporal punishment parental acceptance and psychological adjustment in a Turkish metropolis, Cross Cultural Research, 40(3), 250-267.
- Frith, U., Happe, F. ve Siddons, F. (1994). Autism and theory of mind in everyday life. Social Development, 3 (2), 108-124.
- Furniss, T., Beyer, T. ve Guggenmos, J. (2006). Prevalence of behavioural and emotional problems among sixyears- old preschool children. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol, 41, 394–399.
- Garmezy, N. (1991). Resiliency and vulnerability to adverse developmental outcomes associated with poverty. American Behavioral Scientist, 34, 416–430.
- Green, V. A., Cillessen, A. H., Rechis, R., Patterson, M. M. ve Hughes, J. M. (2008). Social problem solving and strategy use in young children. The Journal of genetic psychology, 169(1), 92-112
- Gülay-Ogelman, H. (2012). Okul öncesi dönemde sosyal gelişim. Kargı, E. (Ed.). Erken Çocukluk Döneminde Gelişim (47-89). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Herrick, S. M. ve Elliott, T. R. (2001). Social problem-solving abilities and personality disorder characteristics among dual-diagnosed persons in substance abuse treatment. Journal of Clinical Psychology, 57(1), 75-92.
- Howes, C. (1987). Social competence with peers in young children: Developmental sequences. Developmental Review, 7, 252–272.
- Keltikangas-Järvinen, L. ve Pakaslahti, L. (1999). Development of Social Problem-Solving Strategies and Changes in Aggressive. Aggressive Behavior,25, 269-279.
- Linver, M. R., Brooks-Gunn, J. ve Kohen, D. E. (2002). Family processes as pathways from income to young children’s development. Developmental psychology, 38(5), 719-734.
- McMurran, M., Duggan, C., Christopher, G. ve Huband, N. (2007). The relationships between personality disorders and social problem solving in adults. Personality and Individual Differences, 42(1), 145-155.
- McMurran, M., Egan, V., Blair, M. ve Richardson, C. (2001). The relationship between social problem-solving and personality in mentally disordered offenders. Personality and individual differences, 30(3), 517-524.
- Morris, A. S., Silk, J. S., Steinberg, L., Myers, S. S. ve Robinson, L. R. (2007). The role of the family context in the development of emotion regulation. Social development,
- Mussen, P., ve Eisenberg, N. (2001). Prosocial development in context. (Edt: A. C. Bohart ve D. J. Stipek), Constructive and destructive behavior. Implications for family, school, and society (s. 103-126). Washington: American Psychological Association.
- Nezu, A. M., Nezu, C. M. ve D’Zurilla, T. (2006). Solving life’s problems: A 5-step guide to enhanced well-being. NewYork: Springer Publishing.
- Odabaşı, Y. ve Gülfidan, B. (2002). Tüketici Davranışları. İstanbul: Mediacat Kitapları.
- Özgün, Ö. (2013). “Ebeveynlik ile ilgili kuramlar ve araştırmalar”, Z. F. Temel (Edt.). Aile Eğitimi ve Erken Çocukluk Eğitiminde Aile Katılım Çalışmaları. (72-109), 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Pettit, G. S., Dodge, K. A. ve Brown, M. M. (1988). Early family experience, social problem solving patterns, and children's social competence. Child Development, 59(1), 107-120.
- Putallaz, M. (1987). Maternal behavior and children's sociometric status. Child Development, 58, 324-340.
- Raikes, H. A., Virmani, E. A., Thompson, R. A. ve Hatton, H. (2013). Declines in peer conflict from preschool through first grade: Influences from early attachment and social information processing. Attachment & human development, 15(1), 65-82.
- Rose-Krasnor, L. (1997). The nature of social competence: A theoretical review. Social Development, 6, 111–135.
- Sevim, S. A. (2004). Çocuklarının bazı temel alışkanlıkları kazanmalarına ilişkin ana-baba görüşleri. Eğitim Bilim Toplum, 2(5), 58-69.
- Smetana, J. G. (1985). Preschool children’s conceptions of transgressions: Effects of varying moral and conventional domain-related atributes. Developmental Psychology, 21(1), 18-29.
- Torlak, Ö. (2001). Pazarlama Ahlakı. İstanbul: Beta Yayınları.
- Ural, O., Güven, G., Sezer, T., Azkeskin, K. E. ve Yılmaz, E. (2015). Okul öncesi dönemdeki çocukların bağlanma biçimleri ile sosyal yetkinlik ve duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 589-598.
- Uysal, H., Akbaba Altun, S. ve Akgün, E. (2010). Okulöncesi öğretmenlerinin çocukların istenmeyen davranışları karşısında uyguladıkları stratejiler. İlköğretim Online, 9(3), 971-979.
- Wang, H. T., Sandall, S. R., Davis, C. A. ve Thomas, C. J. (2011). Social skills assessment in young children with autism: A comparison evaluation of the SSRS and PKBS. Journal of Autism and Developmental Disorders, 41, 1487-1495.
- Yağmurlu, B., Sanson, A. ve Köymen, S. B. (2005). Ebeveynlerin ve çocuk mizacının olumlu sosyal davranış gelişimine etkileri: Zihin kuramının belirleyici rolü. Türk Psikoloji Dergisi, 20(55), 1-20. GENİŞ ÖZET Araştırma kapsamında 48-72 aylık çocukların karşılaştıkları sosyal problem durumları
- hedeflenmiştir. Olgu bilim araştırması olarak tasarlanan çalışmanın katılımcıları, 2014-2015 eğitim
