Author:
Abstract
Kaynaştırma eğitimi, özel eğitime ihtiyacı olan öğrencilerin en az kısıtlayıcı ortamda eğitimi almaları, genel eğitim sınıfında aynı yaştaki akranlarıyla öğrenme deneyimlerini maksimum düzeyde yaşamaları ve hizmet almalarına yönelik eğitim programının geliştirilmesidir. Bu çalışmanın amacı, sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşleri doğrultusunda kaynaştırma uygulamalarının etkisi ve verimliliğiyle ilgili uygulamaya yönelik fikirler elde etmektir. Çalışma grubu, Kastamonu ve Gaziantep il ve ilçe merkezinde görev yapan 20 Sosyal bilgiler öğretmenidir. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışma modeli ile gerçekleştirilmiştir. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanarak elde edilen veriler içerik analiziyle çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenler, kaynaştırma uygulamalarını özel gereksinimli bireylerin normal akranlarıyla aynı ortamda eğitim görmesi, bireysel öğretim planları doğrultusunda yapılan uygulamalar, öğrencilerin günlük yaşamda bağımsız olarak yaşayabilmesini kolaylaştırma olarak belirtmektedirler. Öğretmenler; kaynaştırma öğrencilerinin sınıf ortamında yaşadıkları zorlukları; “akran zorbalığı, öğrenme güçlüğü, sınıf kültürüne uyum sağlayamama, etkili iletişim kuramama, derse aktif bir şekilde katılamama, içe kapanık olma ya da aşırı hareketlilik, başarısızlık hissi” gibi başlıklarda ifade etmektedirler. Kaynaştırma öğrencilerinin normal gelişim gösteren öğrencilerle olan ilişkilerini geliştirmeye yönelik olarak öğretmenler, “akran öğretimi, grup çalışması, eğitsel oyunlar, birlikte boyama yapma” gibi uygun etkinliklerle “beraber şarkı söyleme ve drama” gibi birden çok aktivite yaptıklarını belirtmişlerdir. Araştırmanın bulgularından yola çıkılarak, kaynaştırma öğrencilerinin başarıya ulaşması için aile katılımı sağlanabilir. Akran zorbalığını ortadan kaldırmak için kaynaştırma öğrencileri ile normal gelişim gösteren öğrenciler arasında işbirliğini geliştirici etkinlikler düzenlenebilir.
Keywords
Abstract
Inclusive education is the development of an education program for students with special education needs to receive education in the least restrictive environment, to have the maximum level of learning experiences with their peers of the same age in the general education classroom, and to receive service. The aim of this study is to obtain practical ideas about the effect and efficiency of mainstreaming practices in line with the opinions of social studies teachers. The working group is 20 social studies teachers working in Kastamonu and Gaziantep provincial and district centers. The study was carried out with the case study model, one of the qualitative research methods. Data were collected using a semi-structured interview form. The data obtained in the study were analyzed by content analysis. As a result of the research, teachers stated that mainstreaming practices are facilitated by individuals with special needs being educated in the same environment with their normal peers, practices made in line with individual teaching plans, and students' ability to live independently in daily life. Teachers; They state that mainstreaming students experience difficulties in the classroom environment, such as peer bullying, learning difficulties, inability to adapt to classroom culture, inability to communicate effectively, inability to actively participate in the lesson, being introverted or excessive mobility, feeling of failure. In order to improve the relationships of inclusive students with normally developing students, teachers stated that they did multiple activities such as peer teaching, group work, educational games, appropriate activities for painting together, singing together and drama. Based on the findings of the research, family participation can be ensured for inclusive students to achieve success. In order to eliminate peer bullying, activities to improve cooperation can be organized between mainstreaming students and students with normal development.